I ♥ Rolschaatsen

Rolschaatsen, nee niet in-line skaten: rolschaatsen: met vier wielen en een nop voorop: ik vind het leuk!
Ik ga niet zo snel als een inline skater, maar wel sneller dan een nordic walker, een beetje zoals een snelle hardloper, of een langzame fietser.

Vandaag deed ik een rondje van 10 kilometer in een uur. Meestal, omdat het skaten op zich al gewoon leuk is en ik toch het liefst op een mooi glad geasfalteerd fietspad zoef, blijf ik dicht bij huis en doe ik rondjes op het fietspad vlakbij huis: zo'n rondje is dan ongeveer een kilometer, en dan doe ik meerdere rondjes.
Vandaag heb ik een soort tochtje wat verder weg gemaakt.

Natuurlijk kwam ik een stuk asfalt tegen wat zéér slecht wat en dát was pittig. Ook de tegemoetkomende auto die zelf een gat in het wegdek moest ontwijken en daardoor op mijn weghelft terecht kwam en daardoor mij bijna van mijn skates reed was niet leuk: gelukkig kon ik op tijd de kant inspringen. 

Op de terugweg kon ik gelukkig weer een heel stuk lekker veilig over het fietspad zoeven. Langs de snoepjes-fabriek: wordt ik altijd vrolijk van: dat ziet er altijd zo gezellig uit met die grote kaneelstok-silo en die reuzenlollies bij hun in de voortuin :-)

MTB lus Cadettenkamp

Vandaag heb ik de lus Cadettenkamp van MTB-track Dorst gereden en ooooh wat ben ik langzaam en slecht: bij de wat grotere zanderige heuveltjes moet ik écht afstappen en lopen, maar wát heb ik een lol met mijn mountainbike :-)

Dit valt écht onder de categorie BUITENSPELEN met hoofdletters. Ik zal vast dágen pijn in mijn bibs hebben, maar dat maakt helemaal niet uit: ik heb plezier, en dáár gaat het mij om, niks meer niks minder...

Van dat fietsen krijg je dorst!! Love Caprisun!

Buiten speelgoed!!

Rondje door de wijk, en een stukje bos met een wel héél gave verrassing!

Een blokje door de wijk.... wat klinkt het saai, maar eigenlijk is het helemaal niet zo. Gewoon de leukste route kiezen, eens dóór dat parkje of groenstrookje lopen waar je altijd zo hard langsrijdt: het maakt dat je je vertrouwde omgeving eens letterlijk van de andere kant bekijkt en dan zie je dat het er van die kant eigenlijk (ook) heel leuk uitziet. Eerlijk is eerlijk: het prachtige lenteweer helpt daar wél aan mee, en maakt dat alles er nóg leuker uit ziet.

Zo wandelend bedenk ik me, dat ik me eigenlijk véél mobieler en vrijer voel dan als ik op de fiets zit of in de auto rij. Ik wordt er haast kinderlijk blij van, want als ik links wil, ga ik links, wil ik rechts ga ik rechts: ik wordt als wandelaar niet beperkt door verkeersborden "verboden in te rijden" en als ik over olifantenpaadje wil afsnijden, of door een poortje achter de huizen: dan kán dat gewoon: het geeft een vreemd gevoel van vrijheid. Ik ben er dol op!

Al wandelend belandde ik al snel aan de rand van de wijk, wat ook gelijk de rand van de stad Oosterhout is en waar het Oosterheidebos begint. 

De sloot aan de rand van het bos zat (nu al!) vol met kikker- en paddendril! 

Het is een stuk bos met een behoorlijke geschiedenis: vroeger, dat wil zeggen in de 18e eeuw, oefende stadhouder Willem V met zo'n 30.000 manschappen. De heuvels in dit bos (eigenlijk kogelvangers) zijn dáár nog steeds de overblijfselen van. Eigenlijk loop je dus over een heel oud militair oefenterrein!

In de bossen rondom Oosterhout zitten behoorlijk véél spechten: de overbekende bonte specht is alom vertegenwoordigd, maar een de groene specht hoor je vaak lachen : een geweldig geluid!

Ook in het Oosterheide bos bárst het van de spechten: niet vreemd, want het is een afwisselend bos, met veel naald- en loofbomen, en behoorlijk wat dode bomen: wat kan een specht zich nog meer wensen?

De specht die ik vanmorgen tegenkwam, had ík nog nooit eerder live in het echt gezien: de zwarte specht! 

Wát een joekel is dát! Een halve meter specht die zit te hameren: dat klinkt alsof er iemand hout staat te hakken met een bijl. Lekker op het gemakje en kei-hard: pok! pok! pok!

Nadat ik afscheid genomen had van de specht heb ik mijn rondje door het bos afgemaakt en weer terug naar huis gelopen. Na tweeënhalf uur was ik wel toe aan een boterhammetje ;-)

Het spoorlijntje op de vijf eiken

Naar het industrieterrein "vijf eiken" liep vroeger een industrie-spoorlijntje. Of liever gezegd: het ligt er nog steeds, maar wordt simpelweg niet meer gebruikt.

Het is altijd een apart, maar mooi gezicht: iets wat ooit in volle bedrijf was, nu overwoekerd en begroeid met gras en bomen. Als je ergens niks meer aan doet, pakt de natuur het gewoon weer terug.

De put van Caron

De put van Caron is een zandwinplas vlakbij het Markkanaal. Bij de put zelf is niet te komen: er staat een hek omheen, om zo de rust voor de vogels en andere dieren te waarborgen. Maar een leuke wandeling eromheen maken dát kan natuurlijk wel!

Startpunt van de wandeling is op de parkeerplaats aan de Veekestraat Oosterhout (bij Brasserie Woods). Van daaruit ben ik éérst door het Vrachelse heide-bos richting de Katjeskelder gelopen en daarna richting de Bergse Baan.

Vanaf daar ben ik doorgelopen naar de put van Caron.

De golfbaan van Teraalst lag er netjes bij: mooi uitzicht hoor!

Over het fietspad langs het Markkanaal terug naar Oosterhout, door de Vlindervallei-wijk kom je weer terug uit bij de parkeerplaats.

Op het gemakje aan loop je hier zo ongeveer een uur, anderhalf uur op. (ik loop niet vreselijk snel ;-)  )

Nordic Walking naar Cadettenkamp en terug

Het is zó on-hip, maar zó ontzettend leuk: Nordic Walking. Het schijnt dat je zo'n 30% meer energie verbruikt als je wandelt met van die stokken in je handen, en je gaat een stukje sneller, al is het maar omdat je minder snel stopt om foto's te maken onderweg, want dat gaat helemaal niet met van die stokken in je handen ;-)

In het begin een beetje onwennig, maar als je er niet te veel bij nadenkt gaat het eigenlijk vanzelf. Je neemt wel automatisch grotere passen heb ik gemerkt én je gebruikt nét even andere spieren... dus ondanks dat ik best veel loop, voelde ik toch hier en daar wel wat na de Nordic Wandeling :-) grappig.

Zitten we nu goed of fout...Lingebos

Recreatiegebied Lingebos is niet heel groot, maar wel móói! Het is goed bereikbaar (ligt vlakbij snelweg A15) En het is er prettig (Nordic) Wandelen.

Vanaf Vogelswerf liepen we het fiets/ruiter/wandelpad achter het gemaal op. 

Er staan daar prachtige knotwilgen langs het water en de put. 

Halvewege en aan het eind van het pad kun je het Lingebos in, om zo een mooi rondje door het Lingebos te lopen.

Terug op het pad, kun je weer dezelfde weg terug naar het gemaal, maar wij kozen ervoor om het hekje door te gaan. Ons was niet helemaal duidelijk of dit nu wel of niet een officieel wandelpad is, maar omdat er een rood/gele markering is aangebracht op het hek, en je hem zo open kan duwen, namen wij aan, dat het toch waarschijnlijk onderdeel moest zijn van een wandelroute. 

Het pad door het grasveld langs bomen en struiken kwam uit bij een bruggetje wat dezelfde uitstraling had (hout bruggetje met kippengaas over de planken) als de bruggetjes in het Lingebos, dus waarschijnlijk zaten we goed ;-)

 Uiteindelijk kwamen we uit bij de Landscheiding: dit was sowieso openbare weg, en van daaruit konden weer terug lopen naar de Spijksekweldijk, waar het startpunt van de wandeling was.

Misdadigerskerkhof

Nog niet zo lang geleden stond het in de krant: "Heemkundekring ontdekt ‘misdadigerskerkhof’ op Vrachelse Heide" Een prachtig verhaal over een pas herontdekt oud kerkhof wat in gebruik was tussen 1876 en 1930.

Vanmorgen met de dikke mist tussen de bomen vond ik het ideale moment om deze mysterieuze plek eens te bezoeken.

Uit de krantenartikelen had ik wel zo'n beetje begrepen in welke richting ik moest lopen, en eenmaal in de buurt wezen een paar nordic-walkers me graag verder de weg (dank u wel lieve meneren!)

Het kerkhof bleek niet groot: niet gek, want er liggen maar 2 mensen begraven. Het kerkhofje is gemarkeerd met paaltjes en er staat een bordje bij met wat informatie. Daarop staat onder andere de uitleg dat de grote beuken die bij het kerkhof staan, ooit een haag vormden om het kerkhofje heen. 

Op het kaartje de wandeling die ik deze ochtend maakte: de gele stip op de kaart markeert het misdadierskerkhof aan de oude Bredasebaan (te Oosterhout).

Het misdadigerskerkhof bleek eigenlijk helemaal niet zo ver lopen. Dus ik heb er daarna nog een wandelingetje aan vast geplakt om nog even te genieten van de mooie mist.

 

De duiventoren

Een relatief kort wandelingetje, iets van 3,5 kilometer maar wel bijna een uur over gedaan. Hoe zit dat?
Dit gebied is zó waanzinnig mooi! Ik stond gewoon veel stil om te kijken en genieten :-)

Dit stuk bos is sprookjesachtig mooi. En heel afwisselend: oude natte leemputten, weilanden waarlangs dit jaargetijde allerlei struiken vol in de bloei staan, práchtig mos, naaldbomen waartussen de zonnestralen zo mooi gefilterd worden, en loofbomen. Op die korte wandeling kom je van alles tegen. Ideaal om wat jongere kinderen mee naartoe te nemen!

Als klap op de vuurpijl staat er middenin dit bos een prachtig, maar raadselachtig bouwwerk: de duiventoren. Onderdeel van de kunstroute van Dorst . Kortom: een prachtig stukje Brabant, waar het heerlijk wandelen is!